Η ιστορία της Αστρολογίας
Η ιστορία της Αστρολογίας
Οι πρώτες παρατηρήσεις, φαίνεται να έγιναν από τους ιερείς των Σουμερίων, στη Μεσοποταμία, γύρω στο 3000 π.Χ. Αυτοί κατέγραφαν τις κινήσεις των άστρων από τα ιερά τους και με τη πάροδο των ετών, διαπίστωσαν ότι κάποια σημαντικά γεγονότα επαναλαμβάνονταν, όταν συνέπιπταν συγκεκριμένες θέσεις πλανητών. Ξεκίνησαν λοιπόν και τις πρώτες προβλέψεις για τους βασιλείς τους και το μέλλον του κράτους.
Λίγο αργότερα, στην Ακκάδ, δημιουργείται η πρώτη αστρολογική βιβλιοθήκη, υπό την εποπτεία του τότε βασιλιά, Σάργονα του Πρώτου.
Γύρω στο 2000 π.Χ., ο Χαμουραμπί, μεταφέρει τα αρχεία της Βιβλιοθήκης της Ακκάδ, στη Βαβυλώνα και δημιουργούνται ομάδες οργανωμένες ερευνητών, πάντα στα πλαίσια του ιερατείου.
Όταν έπεσε η Βαβυλώνα από τους Χετταίους, οι Αιγύπτιοι και οι Χαλδαίοι, ασχολούνται και συνεργάζονται για τις αστρολογικές τους παρατηρήσεις, προωθώντας τη γνώση, ακόμη περισσότερο. Σ� αυτή τη συνεργασία, ανάγεται και ο πρώτος σχεδιασμός του ζωδιακού κύκλου.
Ωστόσο, ο πρώτος σημαντικός σταθμός, υπήρξε κατά την βασιλεία του Ασσουρμπανιμπάλ (669 - 625 π.Χ.), φανατικό υποστηρικτή των γραμμάτων και των τεχνών, και βαθύ γνώστη της αστρολογίας. Δημιούργησε στη Νινευή, μία ανεκτίμητης αξίας βιβλιοθήκη και ’γγλοι αρχαιολόγοι, ανακάλυψαν εκεί 25,000 πινακίδες σε πολύ καλή κατάσταση, οι περισσότερες από αυτές, με αναφορές στις αστρολογικές μελέτες. Από τη μελέτη τους, διαπιστώνεται, ότι εκείνη την εποχή, συνέτασσαν ήδη ένα ωροσκόπιο και ο ίδιος ο βασιλιάς έκανε το δικό του ωροσκόπιο.
Με τον θάνατο του Ασσουρμπανιμπάλ, έρχεται και η σταδιακή πτώση των Ασσυρίων και λίγα χρόνια αργότερα, ο Ναβουχοδονόσορας, ενισχύει την αστρολογία και επί των ημερών του, δημιουργείται στη Βαβυλώνα, το πρώτο σύστημα πρόβλεψης.
Παράλληλα, στην αρχαία Ελλάδα, άνθρωποι των γραμμάτων που σχετίστηκαν με το Αιγυπτιακό ιερατείο, φαίνεται να κατέχουν γνώσεις της αστρολογίας, όπως ο Θαλής , ο Πυθαγόρας, ο Αναξαγόρας, ο Πλάτων, ο Εύδοξος. Ο Ιπποκράτης χρησιμοποίησε αστρολογικά συμπεράσματα για πρόγνωση ευαισθησιών στην υγεία. Είχε πει μάλιστα ότι «Γιατρός που έχει άγνοια της αστρολογίας, δεν πρέπει να ονομάζεται γιατρός».
Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος έφθασε στη Βαβυλώνα, παρέδωσε πλήθος πινακίδων με αστρολογικές μελέτες στον δάσκαλό του Αριστοτέλη.
Στην Αλεξάνδρεια και στη Κω, ιδρύονται σπουδαίες σχολές, οι οποίες συγκέντρωσαν όλο το υλικό των παλαιοτέρων και σημαντικοί ερευνητές ανέπτυξαν αισθητά τη γνώση της αστρολογίας. Με τους Έλληνες, δημιουργείται και το προσωπικό πλέον ωροσκόπιο, και η ελληνική γλώσσα, γλώσσα όλων των λογίων της εποχής, είναι το μέσον διάδοσης της αστρολογίας σε κάθε επίπεδο.
Ο Ίππαρχος, μελέτησε και σημείωσε πρώτος τη μετάπτωση των Ισημεριών (190 - 120 π.Χ.), δίνοντας σαφή βοήθεια στην αστρονομική έρευνα.
Ο σπουδαιότερος των πρώτων χριστιανικών χρόνων, είναι ο Κλαύδιος Πτολεμαίος (100 - 178 μ.Χ.), ο οποίος και θεωρείτο πατέρας της αστρολογίας για πολλούς αιώνες μέχρι τον 19ο αιώνα. Τα βιβλία του «Μεγίστη» και «Τετράβιβλος» ήταν απαραίτητα σε κάθε μελετητή της αστρολογίας. Χρησιμοποιούσε το γεωκεντρικό σύστημα, όπου η Γη ήταν το κέντρο, και μόνο μετά τον 17ο αιώνα, οι παρατηρήσεις του Τίχο Μπράχε έδωσαν στον Κέπλερ το απαραίτητο υλικό για το σημερινό και πιο ακριβές Ηλιοκεντρικό σύστημα.
Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες στήριξαν την αστρολογία και σημαντικοί ερευνητές ανέπτυξαν το δικό τους έργο, όπως ο Πλωτίνος, ο Πορφύριος, ο Ματέρνος και άλλοι.
Κατά τα Βυζαντινά χρόνια, τα μαθηματικά, η αστρονομία και η αστρολογία διώκονται σε μία προσπάθεια να υποταγεί το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και πολλά σημαντικά έγγραφα καταστρέφονται. Η αστρολογία πέφτει στα χέρια αδαών κερδοσκόπων και αποκτά για πρώτη φορά άσχημη φήμη, ισότιμη με κάθε είδους μαντεία και μαγγανεία.
Στη Δύση, η πτώση είναι παράλληλη, καθώς διανύουμε τους «Σκοτεινούς Αιώνες».
Σανίδα σωτηρίας των γνώσεων τόσων χιλιετηρίδων, βρίσκεται στους ’ραβες, οι οποίοι διέσωσαν ό,τι μπορούσαν και ανέπτυξαν τη μαθηματική σκέψη. Μόνο μετά το 1200, ξεκίνησε δειλά - δειλά η επιστροφή της γνώσης στη Μεσαιωνική Ευρώπη, καθώς η εκκλησία ασχολείτο με τις σταυροφορίες και υπήρχε λιγότερη καταπίεση της ελεύθερης σκέψης, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπήρχαν διώξεις. Τότε, φιλόσοφοι όπως ο Θωμάς ο Ακινάτης, ο Μέγας Αλβέρτος και ο Ρογήρος ο Βάκωνας, ασχολούνται με την αστρολογία. ’λλοι γνωστοί, όπως ο Καμπάνους (γιατρός και εφημέριος), ο Ρεγκιομοντάνους (καθηγητής της Αστρονομίας), ο Κοπέρνικος, ο Παράκελσος (γιατρός και αλχημιστής), ο Νοστράδαμος (γιατρός, αστρολόγος) και πολλοί άλλοι προσέφεραν στην άνοδο της αστρολογίας, μέσω των επιστημονικών τους παρατηρήσεων.
Λόγιοι, όπως ο Δάντης, ο Σαίξπηρ, ο Μίλτων, έχουν συχνές αναφορές στο έργο τους βασισμένες σε αστρολογικά στοιχεία.
Ο Κέπλερ, σύγκρινε τις θεωρίες του Πτολεμαίου, του Κοπέρνικου και του Μπράχε και εξέδωσε τους νόμους του και ήταν ο ίδιος Αυτοκρατορικός Αστρολόγος και Αστρονόμος.
Ο Γαλιλαίος, σύγχρονος του Κέπλερ, κατασκεύασε τα πρώτα τηλεσκόπια και έκανε πέραν των αστρονομικών και αστρολογικές μελέτες, όπως φαίνεται στα βιβλία του.
Ο Λίλλυ, ένας χαρισματικός αστρολόγος (1602 -1681), έκανε σημαντικές προβλέψεις και εξέδωσε το βιβλίο του «Αστρολογία», θεωρείται δε πατέρας του κλάδου της Ωριαίας. Το 1666, κλήθηκε να παρουσιαστεί και να καταθέσει για το τι γνώριζε για τη μεγάλη πυρκαϊά του Λονδίνου, την οποία είχε με ακρίβεια προβλέψει, στη Βουλή των Κοινοτήτων. Απαλλάχθηκε από κάθε συνενοχή από το συμβάν.
Ο Κάλπεπερ, γιατρός και βοτανολόγος, χρησιμοποίησε τις αστρολογικές του γνώσεις και είπε «Μόνο οι αστρολόγοι είναι κατάλληλοι για να σπουδάσουν ιατρική και ένας γιατρός χωρίς αστρολογία, είναι σαν μία λυχνία χωρίς λάδι».
Πολλοί άλλοι, περισσότερο ή λιγότερο γνωστοί επιστήμονες, συνέχισαν στη πάροδο του χρόνου, και φθάνουμε στον αιώνα μας, του οποίου πατέρας, πιστεύω δίκαια θεωρείται ο Αλαν Λίο, ακούραστος ερευνητής και συγγραφέας πολλών βιβλίων, όπου η προσωπική προσέγγιση την ανάλυση του χαρακτήρα του ενδιαφερομένου έγινε με ευαισθησία. Ενώ, την ίδια περίπου εποχή, ο Ντέην Ρούντγιαρ, πτυχιούχος της φιλοσοφίας, μουσικοσυνθέτης, ζωγράφος και συγγραφέας, συνέδεσε την αστρολογία με τη ψυχολογική ανάλυση και εξέδωσε την αξιόλογη μελέτη «Η Αστρολογία της Προσωπικότητας».
Στη σύγχρονη εποχή, η πληροφορική, βοηθά στη στατιστική έρευνα και την ακρίβεια των υπολογισμών και έδωσε νέα ώθηση, κυρίως σε μελέτες πάνω στην αστρο-χαρτογραφία και την Κοσμοβιολογία.
Συντάκτης | |||
| |||
δημοσιεύτηκε από Λίλιαν Σίμου
22-10-04
22-10-04
Η ιστορία της Αστρολογίας
Οι πρώτες παρατηρήσεις, φαίνεται να έγιναν από τους ιερείς των Σουμερίων, στη Μεσοποταμία, γύρω στο 3000 π.Χ. Αυτοί κατέγραφαν τις κινήσεις των άστρων από τα ιερά τους και με τη πάροδο των ετών, διαπίστωσαν ότι κάποια σημαντικά γεγονότα επαναλαμβάνονταν, όταν συνέπιπταν συγκεκριμένες θέσεις πλανητών. Ξεκίνησαν λοιπόν και τις πρώτες προβλέψεις για τους βασιλείς τους και το μέλλον του κράτους.
Λίγο αργότερα, στην Ακκάδ, δημιουργείται η πρώτη αστρολογική βιβλιοθήκη, υπό την εποπτεία του τότε βασιλιά, Σάργονα του Πρώτου.
Γύρω στο 2000 π.Χ., ο Χαμουραμπί, μεταφέρει τα αρχεία της Βιβλιοθήκης της Ακκάδ, στη Βαβυλώνα και δημιουργούνται ομάδες οργανωμένες ερευνητών, πάντα στα πλαίσια του ιερατείου.
Όταν έπεσε η Βαβυλώνα από τους Χετταίους, οι Αιγύπτιοι και οι Χαλδαίοι, ασχολούνται και συνεργάζονται για τις αστρολογικές τους παρατηρήσεις, προωθώντας τη γνώση, ακόμη περισσότερο. Σ� αυτή τη συνεργασία, ανάγεται και ο πρώτος σχεδιασμός του ζωδιακού κύκλου.
Ωστόσο, ο πρώτος σημαντικός σταθμός, υπήρξε κατά την βασιλεία του Ασσουρμπανιμπάλ (669 - 625 π.Χ.), φανατικό υποστηρικτή των γραμμάτων και των τεχνών, και βαθύ γνώστη της αστρολογίας. Δημιούργησε στη Νινευή, μία ανεκτίμητης αξίας βιβλιοθήκη και ’γγλοι αρχαιολόγοι, ανακάλυψαν εκεί 25,000 πινακίδες σε πολύ καλή κατάσταση, οι περισσότερες από αυτές, με αναφορές στις αστρολογικές μελέτες. Από τη μελέτη τους, διαπιστώνεται, ότι εκείνη την εποχή, συνέτασσαν ήδη ένα ωροσκόπιο και ο ίδιος ο βασιλιάς έκανε το δικό του ωροσκόπιο.
Με τον θάνατο του Ασσουρμπανιμπάλ, έρχεται και η σταδιακή πτώση των Ασσυρίων και λίγα χρόνια αργότερα, ο Ναβουχοδονόσορας, ενισχύει την αστρολογία και επί των ημερών του, δημιουργείται στη Βαβυλώνα, το πρώτο σύστημα πρόβλεψης.
Παράλληλα, στην αρχαία Ελλάδα, άνθρωποι των γραμμάτων που σχετίστηκαν με το Αιγυπτιακό ιερατείο, φαίνεται να κατέχουν γνώσεις της αστρολογίας, όπως ο Θαλής , ο Πυθαγόρας, ο Αναξαγόρας, ο Πλάτων, ο Εύδοξος. Ο Ιπποκράτης χρησιμοποίησε αστρολογικά συμπεράσματα για πρόγνωση ευαισθησιών στην υγεία. Είχε πει μάλιστα ότι «Γιατρός που έχει άγνοια της αστρολογίας, δεν πρέπει να ονομάζεται γιατρός».
Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος έφθασε στη Βαβυλώνα, παρέδωσε πλήθος πινακίδων με αστρολογικές μελέτες στον δάσκαλό του Αριστοτέλη.
Στην Αλεξάνδρεια και στη Κω, ιδρύονται σπουδαίες σχολές, οι οποίες συγκέντρωσαν όλο το υλικό των παλαιοτέρων και σημαντικοί ερευνητές ανέπτυξαν αισθητά τη γνώση της αστρολογίας. Με τους Έλληνες, δημιουργείται και το προσωπικό πλέον ωροσκόπιο, και η ελληνική γλώσσα, γλώσσα όλων των λογίων της εποχής, είναι το μέσον διάδοσης της αστρολογίας σε κάθε επίπεδο.
Ο Ίππαρχος, μελέτησε και σημείωσε πρώτος τη μετάπτωση των Ισημεριών (190 - 120 π.Χ.), δίνοντας σαφή βοήθεια στην αστρονομική έρευνα.
Ο σπουδαιότερος των πρώτων χριστιανικών χρόνων, είναι ο Κλαύδιος Πτολεμαίος (100 - 178 μ.Χ.), ο οποίος και θεωρείτο πατέρας της αστρολογίας για πολλούς αιώνες μέχρι τον 19ο αιώνα. Τα βιβλία του «Μεγίστη» και «Τετράβιβλος» ήταν απαραίτητα σε κάθε μελετητή της αστρολογίας. Χρησιμοποιούσε το γεωκεντρικό σύστημα, όπου η Γη ήταν το κέντρο, και μόνο μετά τον 17ο αιώνα, οι παρατηρήσεις του Τίχο Μπράχε έδωσαν στον Κέπλερ το απαραίτητο υλικό για το σημερινό και πιο ακριβές Ηλιοκεντρικό σύστημα.
Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες στήριξαν την αστρολογία και σημαντικοί ερευνητές ανέπτυξαν το δικό τους έργο, όπως ο Πλωτίνος, ο Πορφύριος, ο Ματέρνος και άλλοι.
Κατά τα Βυζαντινά χρόνια, τα μαθηματικά, η αστρονομία και η αστρολογία διώκονται σε μία προσπάθεια να υποταγεί το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και πολλά σημαντικά έγγραφα καταστρέφονται. Η αστρολογία πέφτει στα χέρια αδαών κερδοσκόπων και αποκτά για πρώτη φορά άσχημη φήμη, ισότιμη με κάθε είδους μαντεία και μαγγανεία.
Στη Δύση, η πτώση είναι παράλληλη, καθώς διανύουμε τους «Σκοτεινούς Αιώνες».
Σανίδα σωτηρίας των γνώσεων τόσων χιλιετηρίδων, βρίσκεται στους ’ραβες, οι οποίοι διέσωσαν ό,τι μπορούσαν και ανέπτυξαν τη μαθηματική σκέψη. Μόνο μετά το 1200, ξεκίνησε δειλά - δειλά η επιστροφή της γνώσης στη Μεσαιωνική Ευρώπη, καθώς η εκκλησία ασχολείτο με τις σταυροφορίες και υπήρχε λιγότερη καταπίεση της ελεύθερης σκέψης, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπήρχαν διώξεις. Τότε, φιλόσοφοι όπως ο Θωμάς ο Ακινάτης, ο Μέγας Αλβέρτος και ο Ρογήρος ο Βάκωνας, ασχολούνται με την αστρολογία. ’λλοι γνωστοί, όπως ο Καμπάνους (γιατρός και εφημέριος), ο Ρεγκιομοντάνους (καθηγητής της Αστρονομίας), ο Κοπέρνικος, ο Παράκελσος (γιατρός και αλχημιστής), ο Νοστράδαμος (γιατρός, αστρολόγος) και πολλοί άλλοι προσέφεραν στην άνοδο της αστρολογίας, μέσω των επιστημονικών τους παρατηρήσεων.
Λόγιοι, όπως ο Δάντης, ο Σαίξπηρ, ο Μίλτων, έχουν συχνές αναφορές στο έργο τους βασισμένες σε αστρολογικά στοιχεία.
Ο Κέπλερ, σύγκρινε τις θεωρίες του Πτολεμαίου, του Κοπέρνικου και του Μπράχε και εξέδωσε τους νόμους του και ήταν ο ίδιος Αυτοκρατορικός Αστρολόγος και Αστρονόμος.
Ο Γαλιλαίος, σύγχρονος του Κέπλερ, κατασκεύασε τα πρώτα τηλεσκόπια και έκανε πέραν των αστρονομικών και αστρολογικές μελέτες, όπως φαίνεται στα βιβλία του.
Ο Λίλλυ, ένας χαρισματικός αστρολόγος (1602 -1681), έκανε σημαντικές προβλέψεις και εξέδωσε το βιβλίο του «Αστρολογία», θεωρείται δε πατέρας του κλάδου της Ωριαίας. Το 1666, κλήθηκε να παρουσιαστεί και να καταθέσει για το τι γνώριζε για τη μεγάλη πυρκαϊά του Λονδίνου, την οποία είχε με ακρίβεια προβλέψει, στη Βουλή των Κοινοτήτων. Απαλλάχθηκε από κάθε συνενοχή από το συμβάν.
Ο Κάλπεπερ, γιατρός και βοτανολόγος, χρησιμοποίησε τις αστρολογικές του γνώσεις και είπε «Μόνο οι αστρολόγοι είναι κατάλληλοι για να σπουδάσουν ιατρική και ένας γιατρός χωρίς αστρολογία, είναι σαν μία λυχνία χωρίς λάδι».
Πολλοί άλλοι, περισσότερο ή λιγότερο γνωστοί επιστήμονες, συνέχισαν στη πάροδο του χρόνου, και φθάνουμε στον αιώνα μας, του οποίου πατέρας, πιστεύω δίκαια θεωρείται ο Αλαν Λίο, ακούραστος ερευνητής και συγγραφέας πολλών βιβλίων, όπου η προσωπική προσέγγιση την ανάλυση του χαρακτήρα του ενδιαφερομένου έγινε με ευαισθησία. Ενώ, την ίδια περίπου εποχή, ο Ντέην Ρούντγιαρ, πτυχιούχος της φιλοσοφίας, μουσικοσυνθέτης, ζωγράφος και συγγραφέας, συνέδεσε την αστρολογία με τη ψυχολογική ανάλυση και εξέδωσε την αξιόλογη μελέτη «Η Αστρολογία της Προσωπικότητας».
Στη σύγχρονη εποχή, η πληροφορική, βοηθά στη στατιστική έρευνα και την ακρίβεια των υπολογισμών και έδωσε νέα ώθηση, κυρίως σε μελέτες πάνω στην αστρο-χαρτογραφία και την Κοσμοβιολογία.
